මේ ලංකාදීප පුවත්පතේ පළවූ ලිපියකි.
මේ දිරිමත් පුතුගේ සැබෑ දක්ෂතාවය මෙන්ම සැබෑ වටිනාකම ගැන නොදන්නා කෙනෙකු දැන් ලංකාවේ තබා ලෝකයේද සිටිනු අල්පය. එබැවින් මා මේ ලිපිය ලියන්නේ ඔහු ගැන ඔබට කියන්නට නොවේ. ඔහු ගැන නොදන්නා දේ දැනගැනීමට පහත දැක්වෙන පිවිසුම් සබඳතා ඔබට උපකාරී වනු ඇත.
තඹුත්තේගම නාමල් උදාර පියසිරි නමින් අහසේ තරුවක් ඇමරිකාව නම් කරයි
ගෙදර කුඹුර උකස්‌ කර කුඹුරු වැඩට නව යන්ත්‍රයක්‌ හැදූ කොලු ගැටයා
නමුත් තවදුරටත් නොකියා සිටිය නොහැකි දෙයක් ඔබට කියන්නට සිදුව තිබේ.
තම නව සොයාගැනීමක් හෝ විශේෂිත දක්ෂතාවයක් උදෙසා උපහාරයට ලක්වුණු මෙවැනි ශ්‍රී ලාංකික සම්භවය තිබෙන අනෙකුත් ඕනෑම දරුවෙකුට වඩා මොහුගේ වටිනාකම වැඩි වැඩියෙන් ඔපවත් වී පෙනෙනුයේ ඔහු මේසා මාහැඟි දක්ෂතාවයක් දක්වා තිබෙන්නේ, ශ්‍රී ලාංකික මවුපියන්ට දාව මෙරට තුළදී හෝ පිටරටකදී සියළු කායික මානසික සැප සම්පත් සහිත නිවෙසක ඉපිද සුපිරි අධ්‍යාපනයක් ලබමින් හැදුණු වැඩුණු දරුවෙකු නොවී, මේ රටේ බහුතර ජනතාව නියෝජනය කරන සාමාන්‍ය පවුල් පසුබිමක් තුළ බිහිව සාමාන්‍ය වටපිටාවක හැදෙමින් මේ රටේ සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය ලබමින් වීමයි.
නමුත් මා මේ කියන්නට යන්නේ ඒ ගැනද නොවේ. ලොවක් වටිනා පුතෙක් ලද සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටක වෙසෙන ඔබටත් මටත් සිතන්නට සිදුව තිබෙන වෙනත් යමක් ගැනයි.
එනම්… ඔහුගේ සිතට නැගුණු මේ කියමන අපට පසක්කර දෙන්නේ ‘රටකට ප්‍රමාණාත්මක දියුණුවක් පමණක් ප්‍රමාණවත් වේද ?’යන කාරණය ගැන අප සිතිය යුතුම බැව් නොවේද ???
ජනතා නියෝජිතයිනි, ජනමාධ්‍ය ආයතනවල ක්‍රියාකාරී බලධාරීනි, ඔබ සතු සැබෑ මෙහෙවර ගැන සිතන්නට කාලයයි මේ. සාමාන්‍ය ජනතාව වන අපට බොහෝ දේ සිතිය හා කිව හැකි මුත් අපවද එක්කාසු කොටගෙන බොහෝ දේ මහා පරිමාණයෙන් කළ හැක්කේ ඔබටයි.
කෙසේනමුත්…
පුතේ... නුඹ කිසිදා කළකිරෙන්නට එපා. නුඹව කොහොමටත් අවැසි මේ රටේ නුඹ සම්පතක් බව සිතන, දැනෙන හා හැඟෙන අතලොස්සක් හෝ සිටින නිසා.
නුඹට දිරිදෙන්නට, නුඹේ අවැසිකම් නිඹඳ සපුරාලන්නට ඔවුන් පෙළගැසී සිටිනු ඇත.
No comments:
Post a Comment